کمیت و کیفیت خشکه‌دار در مرحله میانی توالی جنگل‌های راش (Fagus orientalis Lipsky) (مطالعه موردی: جنگل خیرودکنار نوشهر)

امروزه خشکه‌دارها به‌عنوان یک بخش ساختاری و کاربردی بسیار مهم در جوامع جنگلی شناخته شده‌اند. درک نقش و پویایی خشکه‌دارها به‌منظور بهبود راهبردهای مدیریت جنگل در جنگل‌های مدیریت‌شده و مدیریت‌نشده بسیار حائز اهمیت است. پژوهش پیش‌رو با هدف بررسی ویژگی‌های کمی و کیفی خشکه‌دارها در مرحله میانی توالی در توده‌های  کمتردست‌خورده آمیخته راش  (Fagus orientalis Lipsky) انجام شد. پس از جنگل‌گردشی اولیه، سه قطعه‌نمونه یک‌هکتاری در پارسل 310 بخش گرازبن جنگل خیرودکنار نوشهر انتخاب شدند و آماربرداری صددرصد از ویژگی‌های خشکه‌دارها شامل قطر (≥ 7/5 سانتی‌متر)، ارتفاع و مشخصات کیفی (شامل شکل، درجه پوسیدگی و گونه) انجام شد. براساس نتایج پژوهش پیش‌رو، حجم خشکه‌دار در قطعات مورد بررسی به‌طور متوسط 37/8 متر مکعب در هکتار اندازه‌گیری شد. ممرز با 64 درصد خشکه‌دار، بیشترین فراوانی را در بین خشکه‌دارها به‌خود اختصاص داد. بیشترین درصد فراوانی و حجم خشکه‌دارهای اندازه‌گیری‌شده به‌ترتیب 74/7 درصد و 69/3 درصد مربوط به خشکه‎‌دارهای افتاده بود. همچنین 52/1 درصد خشکه‌دارهای اندازه‌گیری‌شده، در درجات پیشرفته پوسیدگی قرار داشتند. درنهایت بیشترین فراوانیخشکه‌دارها در طبقه قطور(50 تا 75 سانتی‌متر) مشاهده شد.